آدمها را نمی شناسید مادامی که حرف نزده اند
آدمها را نمی شناسید مادامی که حرف نزده اند
وقتی شخصیتهای شما حرف میزنند شناخته میشوند. دیالوگنویسی مسئله بسیار مهمی در شخصیتسازی و فضاسازی است.
برای نوشتن دیالوگ اما به چه نکاتی باید دقت کنید؟
از زندگی واقعی درس بگیرید. چه در یک کافه یا رستوران یا حتی بانک در هر مکان عمومی دیگری باشید، مطمئناً تکههایی از مکالمه واقعی را خواهید شنید که میتواند الهامبخش نوشتن دیالوگ شما باشد.
فراموش نکنید، آدمها شبیه هم صحبت نمیکنند. آدمها در موقعیتهای مختلف گوناگون صحبت میکنند.
زیرمتن مهم است:
یک شخص واقعی به ندرت افکار درونی واقعی خود را به زبان میآورد. به طور مشابه، فیلمنامهنویسان باید مراقب باشند که گفتگوی بیرونی یک شخصیت منعکسکننده دیالوگ درونی آنها نباشد.
موجز بنویسید:
صحبتهای کوتاه در زندگی واقعی رایج است، اما تماشای گفتوگوی دو نفر در مورد آب و هوا و دیگر چیزهای خوشایند میتواند بسیار کسلکننده باشد. یکی از راههای رفع این مشکل این است که تا جایی که میتوانید دیر وارد مکالمه شوید.
نیازی نیست از سلام و احوالپرسی ابتدایی شروع کنید.
شخصیتهای شما باید انگیزه صحبت را پیدا کنند:
وقتی شخصیتهای شما در حال صحبت هستند، باید سعی کنند چیزی از یکدیگر دریافت کنند. هنگام نوشتن دیالوگ، از خودتان بپرسید که شخصیتهای شما چه میخواهند. این یک جنبه حیاتی در رشد شخصیت است.
دیالوگ خود را با صدای بلند بگویید:
گاهی اوقات ممکن است یک خط دیالوگ در صفحه خوب به نظر برسد، اما وقتی صحبت میشود احساس ناخوشایند یا گیجکنندهای بدهد. اولین کلمهای که غیرطبیعی به نظر میرسد بیننده کار را طرد میکند.
فراموش نکنید، دیالوگ برای تعریف کردن قصه نیست. دیالوگ بخشی از صحنه است!
دیدگاهتان را بنویسید